De kinderwagen lag in flarden in de heg. ‘Mijn kind lag op zijn buik op de oprit van de buren’. De slachtofferverklaringen van de moeder en vader van het kind dat eerder dit jaar in Lutten omkwam na te zijn aangereden door een dronken bestuurder, gingen door merg en been in de rechtszaal. De man die tot zeven keer eerder was veroordeeld voor rijden onder invloed kreeg dan ook de maximaal mogelijke rijontzegging opgelegd, naast een celstraf.
Begin volgend jaar trekt de rechtbank in Zutphen twee dagen uit voor de zaak rond de vrouw voor die zelf voor het einde van het leven van haar kinderen zorgde. Bij voorbaat een beladen zaak. De inzet van haar advocaat in juni om een uit de Verenigde Staten ingevlogen onderzoeker als deskundige in de zaak te horen, faalde, ook nadat de rechtbank gewraakt was.
Net als de kindermoord in Apeldoorn volg ik ook al een tijdje de ondergang van vastgoedreus Eurocommerce. Hoewel de strafzaak nog altijd niet in gang is gezet, kwam de accountant van de frauderende onderneming al wel voor de tuchtrechter. Hij zag de fraude niet, maar had dit wel moeten zien, zo meende onder meer de Rabobank. De bank is boos, omdat het vele miljoenen in rook op zag gaan.
Een vergelijkbare zaak diende begin oktober bij de tuchtrechter. Hier stond de accountant van het frauderende Weyl Beef voor het hekje. Ook hier werd op slinkse wijze met vele miljoenen geschoven. En ook hier gingen de banken voor forse bedragen het schip in.
Een flauw bruggetje, maar over schepen geschreven: hier mijn artikel voor het magazine Vlot over een plek voor historische schepen in Hasselt. Zie vanaf pagina 8.